Η Β΄ τάξη για τη χρονιά 2014-15 έχει ως υπεύθυνη εκπαιδευτικό την κ. Παπαζώη Θεοδώρα . Υλοποίησε περιβαλλοντικό πρόγραμμα με θέμα το νερό . Ενώ στα πλαίσια της Ευέλικτης ζώνης ασχολήθηκε με τα κόμικς , την ενδοσχολική βία , το ρατσισμό και τις διατροφικές συνήθειες.
Λήξη σχολικής χρονιάς
Τελείωσε και αυτή η χρονιά κι έφτασε η ώρα να αποχαιρετίσω τους μαθητές μου. Ήμαστε μαζί για δυο υπέροχες χρονιές , περάσαμε πολλά κι η συγκίνηση είναι μεγάλη . Δεκαοχτώ μοναδικά παιδιά που δε θα ξεχάσω ποτέ. Σας ευχαριστώ , η δασκάλα σας!!!
Στα πλαίσια του περιβαλλοντικού μας προγράμματος για το νερό με τίτλο: Του νερού τα μονοπάτια , ήρθε στην τάξη μας ο Συννεφούλης , που μας έμαθε τον κύκλο του νερού , ενώ ο αδερφούλης του ο Σταγονούλης μας έμαθε τρόπους εξοικονόμησης του νερού , όχι μόνο σε μας αλλά και στις οικογένειες των μαθητών μιας και τον πήγαν σπίτι.
Γιορτή μητέρας
Φέτος για να δείξουμε την αγάπη μας στις λατρεμένες μας μανούλες τους φτιάξαμε μια κάρτα-τσαντάκι , που ανοίγοντάς το οι μαμάδες θα διαβάσουν τις ευχές που τους έγραψαν τα μικρά τους αγγελούδια , καθώς και μια καρδιά με βάση .
Πασχαλινές κατασκευές
Μιας και οι διακοπές για τον εορτασμό του Πάσχα πλησιάζουν , σήμερα Τετάρτη ασχοληθήκαμε με πασχαλινές κατασκευές . Αφού μιλήσαμε για το συμβολισμό των κόκκινων αβγών , βάψαμε στην τάξη αβγά και τα διακοσμήσαμε με glitter , πούλιες , χάντρες , αυτοκόλλητα λουλούδια και πεταλούδες. Στη συνέχεια κατασκευάσαμε κουτάκια με μορφή κόκορα και τα γεμίσαμε με σοκολάτακια και καραμέλες .
22 Μαρτίου - παγκόσμια ημέρα νερού
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα νερού αλλά και του περιβαλλοντικού προγράμματος που υλοποιούμε φέτος στην τάξη : Του νερού τα μονοπάτια , μιλήσαμε για την αξία του νερού και ασχοληθήκαμε με φύλλα δραστηριοτήτων σχετικών με τον κύκλο του νερού
21 Μαρτίου - παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού
Στα πλαίσια των δράσεων για την παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού , μιλήσαμε στην τάξη για την έννοια του ρατσισμού και τις διάφορες μορφές με τις οποίες εκδηλώνεται. Στη συνέχεια κάναμε μια ομαδική δραστηριότητα , όπου όλοι οι μαθητές ζωγράφισαν τα χέρια τους , τα κολλήσαμε περιμετρικά σε χαρτόνι και γράψαμε μέσα μηνύματα για την ημέρα , θέλοντας έτσι να δείξουμε ότι παρά τις διαφορές μας όλοι είμαστε ίσοι και λειτουργούμε σαν ομάδα .
Μύθοι του Αισώπου
Στα πλαίσια του μαθήματος της Γλώσσας μιλήσαμε για τον Αίσωπο και τους μύθους του , οι μαθητές έφεραν στην τάξη βιβλία με μύθους του Αισώπου , τους οποίους διαβάσαμε και στη συνέχεια εικομογράφησαν το μύθο: Η ευγνωμοσύνη του μικρού μυρμηγκιού , που υπάρχει στο Ανθολόγιό τους .
6 Μαρτίου - Ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού
Στα πλαίσια των δράσεων για την Πανελλήνια ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού μιλήσαμε με τους μαθητές για το φαινόμενο . Εξηγήσαμε την έννοια . Στα πλαίσια της φιλαναγνωσίας θυμηθήκαμε την ιστορία : Μόνα , η χελώνα . Στη συνέχεια φτιάξαμε τα χέρια μας σε χαρτί , το ένα οι μαθητές το έβαψαν με χαρούμενα χρώματα και το άλλο με σκοτεινά ,και ζητήσαμε από τα παιδιά να πουν τι καλό και τι κακό μπορούν να κάνουν με τα χέρια . Μέσα από τη συζήτηση καταλήξαμε σε προτάσεις τις οποίες οι μαθητές έγραψαν κάτω από το καλό και το κακό χέρι. Τέλος φτιάξαμε ένα σενάριο με δυο μαθητές που πάνε σε νέο σχολείο και κολλήσαμε σε χαρτόνι δύο ανθρωπάκια το ένα τσαλακωμένο και λυπημένο και το άλλο χαρούμενο . Ζητήσαμε από τους μαθητές να μας πουν τι έκαναν οι συμμαθητές τους σε καθέναν από τα δύο παιδιά για να είναι έτσι και πως νιώθει το κάθε παιδί που βιώνει αυτή τη συμπεριφορά από τους συμμαθητές τους. Καταγράψαμε στο χαρτόνι τις σκέψεις των μαθητών και μέτα έκαναν κι αυτοί το ίδιο σε χαρτί Α4.
Για να μη μας κάψει ο ήλιος του Μαρτίου φτιάξαμε βραχιολάκια από κόκκινη και λευκή κλωστή το λεγόμενο Μάρτη ή Μαρτιά.
" Μάρτης"
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, συνηθίζεται να φοριέται στον καρπό του χεριού ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» φοριέται κυρίως από τα παιδιά για να προστατεύει τα πρόσωπά του από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.
Ο "Μάρτης" φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του.
"Μάρτη" δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.
Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Κατά τις ηλιόλουστες ημέρες του Μαρτίου που ακολουθούσαν τα κρύα του χειμώνα, τα παιδιά έβγαιναν από τα σπίτια και έπεζαν έξω στις αυλές. Οι μητέρες, για να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου που θεωρούνται επικίνδυνες, έφτιαχναν και φορούσαν στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον "Μάρτη", ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα.
Ο ήλιος το μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών: “Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε δεν ξεβάφει”. Η μαυρίλα όμως σήμαινε και ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: «Ο πόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν. Όταν τον έβγαζαν τον κρεμούσαν σε τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα.
Ο "Μάρτης" ουσιαστικά αποτελείται από δύο κλωστές, άσπρη και μία κόκκινη, στριμένες μεταξύ τους, που συμβόλιζαν την αγνότητα και τα χαρά. Σε κάποιες παραδόσεις αναφέρεται και μία χρυσή κλωστή ώστε να συμβολίζεται και η αφθονία.
Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι το τέλος του μήνα. Σε ορισμένες περιοχές το μαρτιάτικο βραχιολάκι θεωρείται ιερό από τη λαϊκή παράδοση που δεν είναι πρέπον να πεταχτεί. Για αυτό το φορούσαν μέχρι το Πάσχα και το έδενα στην Αναστάσιμη λαμπάδα για να καεί. Σε άλλες περιοχές έκαιγαν το βραχιολάκι στις φωτιές που άναβαν για να κάψουν τον Ιούδα.
Η πιο διαδεδομένη όμως αντίληψη φέρει το "Μάρτη" να φοριέται μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα χελιδόνια. Τότε έβγαζαν το Μάρτη και τον αφήναν σε κλαδιά για να τον πάρουν τα πουλιά και να το χρησιμοποιήσουν στην κατασκευή της φωλιάς τους.
Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, συνηθίζεται να φοριέται στον καρπό του χεριού ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον «Μάρτη» ή «Μαρτιά». Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο «Μάρτης» φοριέται κυρίως από τα παιδιά για να προστατεύει τα πρόσωπά του από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν.
Ο "Μάρτης" φτιάχνεται την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου και φοριέται είτε σαν δαχτυλίδι στα δάχτυλα, είτε στον καρπό του χεριού σαν βραχιόλι. Καμμιά φορά φοριέται ακόμα και στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού, ώστε να μην σκοντάφτει ο κατοχός του.
"Μάρτη" δεν φορούσαν μόνο οι άνθρωποι. Σε κάποιες περιοχές της χώρας κρεμούσαν την κλωστή όλη τη νύχτα στα κλαδιά μιας τριανταφυλλιάς για να χαρίσουν ανθοφορία, ενώ σε άλλες περιοχές την έβαζαν γύρω από τις στάμνες για να προστατέψουν το νερό από τον ήλιο και να το διατηρήσουν κρύο. Σε άλλες περιοχές το φορούσαν μέχρι να φανούν τα πρώτα χελιδόνια, οπότε και το άφηναν πάνω σε τριανταφυλλιές, ώστε να τον πάρουν τα πουλιά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Αλλού πάλι το φορούν ως την Ανάσταση, οπότε και το δένουν στις λαμπάδες της Λαμπρής για να καεί μαζί του.
Ο «Μάρτης» ή «Μαρτιά» είναι ένα παμπάλαιο έθιμο εξαπλωμένο σε όλα τα βαλκάνια, λόγω της υιοθέτησής του από τους Βυζαντινούς, οι οποίοι και το διατήρησαν. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια, επειδή οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων συνήθιζαν να δένουν μια κλωστή, την «Κρόκη», στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.
Κατά τις ηλιόλουστες ημέρες του Μαρτίου που ακολουθούσαν τα κρύα του χειμώνα, τα παιδιά έβγαιναν από τα σπίτια και έπεζαν έξω στις αυλές. Οι μητέρες, για να τα προφυλάξουν από τις ακτίνες του μαρτιάτικου ήλιου που θεωρούνται επικίνδυνες, έφτιαχναν και φορούσαν στο χέρι ή στο πόδι των παιδιών τον "Μάρτη", ένα κορδόνι από λευκό και κόκκινο νήμα.
Ο ήλιος το μάρτιο συνήθως καίει και μαυρίζει τα πρόσωπα των παιδιών: “Του Μάρτη ο ήλιος βάφει και πέντε δεν ξεβάφει”. Η μαυρίλα όμως σήμαινε και ασχήμια, προπάντων για τα κορίτσια που η παράδοση τα ήθελε άσπρα και ροδομάγουλα: «Ο πόχει κόρη ακριβή, το Μάρτη ο ήλιος μη την ιδεί». Για να αποτρέψουν την επίδραση του ήλιου λοιπόν, έφτιαχναν και φορούσαν τον «μάρτη», ώστε να προστατεύσει τα πρόσωπα των παιδιών από τον ήλιο και να μην καούν. Όταν τον έβγαζαν τον κρεμούσαν σε τριανταφυλλιές, ώστε να γίνουν τα μάγουλά τους κόκκινα σαν τριαντάφυλλα.
Ο "Μάρτης" ουσιαστικά αποτελείται από δύο κλωστές, άσπρη και μία κόκκινη, στριμένες μεταξύ τους, που συμβόλιζαν την αγνότητα και τα χαρά. Σε κάποιες παραδόσεις αναφέρεται και μία χρυσή κλωστή ώστε να συμβολίζεται και η αφθονία.
Συνηθίζεται να φοριέται μέχρι το τέλος του μήνα. Σε ορισμένες περιοχές το μαρτιάτικο βραχιολάκι θεωρείται ιερό από τη λαϊκή παράδοση που δεν είναι πρέπον να πεταχτεί. Για αυτό το φορούσαν μέχρι το Πάσχα και το έδενα στην Αναστάσιμη λαμπάδα για να καεί. Σε άλλες περιοχές έκαιγαν το βραχιολάκι στις φωτιές που άναβαν για να κάψουν τον Ιούδα.
Η πιο διαδεδομένη όμως αντίληψη φέρει το "Μάρτη" να φοριέται μέχρι να εμφανιστούν τα πρώτα χελιδόνια. Τότε έβγαζαν το Μάρτη και τον αφήναν σε κλαδιά για να τον πάρουν τα πουλιά και να το χρησιμοποιήσουν στην κατασκευή της φωλιάς τους.
Στα πλαίσια της ενασχόλησής μας με τις Απόκριες και την Σαρακοστή αφου μιλήσαμε και γνωρίσαμε τα έθιμα της περιόδου αυτής , καταπιαστήκαμε με διάφορες κατασκευές . Φτιάξαμε χαρταετούς , μάσκες , κλόουν , καπέλα-αράχνη και φυσικά δεν παραλείψαμε την κυρα-Σαρακοστή. Ακολουθούν φωτογραφίες από τις κατασκευές μας - κι αν σας αρέσουν τα πατρόν για την δημιουργία τους μπορείτε να τα βρείτε στο blog του σχολείου μας.
Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του παιδιού
Στις 20 Νοεμβρίου , Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του παιδιού , μιλήσαμε για τα δικαιώματα των παιδιών , φτιάξαμε την Αλφαβήτα των δικαιωμάτων , οι μαθητές εργάστηκαν ομαδικά σε διάφορα , σχετικά με το θέμα , φύλλα εργασίας και τέλος ζωγράφισαν τα δικαιώματά τους .
Παγκόσμια ημέρα αποταμίευσης
Στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας αποταμίευσης μιλήσαμε με τους μαθητές για τη σημασία της οικονομίας και της αποταμίευσης και κατασκευάσαμε κουμπαράδες από ανακυκλώσιμα υλικά όπως πλαστικά μπουκάλια και κονσερβοκούτια .
Ημέρα κατά της παιδικής παχυσαρκίας
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε το παραμύθι της Νέλη Κοκκινέλη , της λαίμαργης πασχαλίτσας σχετικό με το θέμα της παιδικής παχυσαρκίας , ενώ στην ενότητα εκδηλώσεις μπορείτε να δείτε φωτογραφίες από τις δραστηριότητες της τάξης μας :
Η κυρα-Κακή και οι δώδεκα μήνες
Με αφορμή το λαϊκό παραμύθι : η κυρα-Καλή και οι δώδεκα μήνες , που διαβάσαμε στο βιβλίο της Γλώσσας , οι μαθητές έγραψαν ομαδικά την παραλλαγή του με τίτλο : η κυρα-Κακή και οι δώδεκα μήνες . Στη συνέχεια εικονογράφησαν το παραμύθι τους ενώ κάποιοι το αποτύπωσαν σε μορφή κόμικ.
Παρακάτω μπορείτε να το διαβάστε και να δείτε τις ζωγραφιές των μαθητών :
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η κυρα-Κακή. Την έλεγαν έτσι γιατί ποτέ δεν έλεγε καλό λόγο .
Μια μέρα πήγε στο δάσος να μαζέψει χόρτα. Εκεί συνάντησε τους δώδεκα μήνες και τη ρώτησαν : - Γιαγιά , ποιο μήνα αγαπάς πιο πολύ;
-Δεν αγαπώ κανένα , απάντησε η κυρα-Κακή , που δεν είχε αναγνωρίσει τους μηνές.
- Οι μήνες του Χειμώνα έχουν χιόνια και κρύο και παγώνω.
Οι μήνες της Άνοιξης έχουν πολλά λουλούδια και παθαίνω αλλεργία και με τσιμπούν οι μέλισσες.
Το καλοκαίρι κάνει πολλή ζέστη και ιδρώνω.
Ενώ το Φθινόπωρο βρέχει , φυσάει , τα φύλλα πέφτουν , τα πατάω και γλιστράω.
Οι μήνες δε χάρηκαν με τα λόγια της. Της έδωσαν ένα τσουβάλι και της είπαν να το ανοίξει όταν φτάσει σπίτι .
Η κυρά-Κακή έφτασε σπίτι , άνοιξε το τσουβάλι , αλλά αντί για φλουριά που περίμενε να βρει μέσα , βρήκε σκουλήκια , φίδια και κάρβουνα.
Κι έτσι ζήσαμε εμείς καλά κι η κυρα-Κακή χειρότερα.
Στα πλαίσια της παγκόσμιας ημέρας σχολικού αθλητισμού που για φέτος ήταν αφιερωμένη στον θεματικό άξονα : Ρατσισμός - Διαφορετικότητα , οι μαθητές της Β΄ εκτός των άλλων δραστηριοτήτων , δημιούργησαν με τη βοήθεια της δασκάλας τους ένα βιντεάκι σχετικό με το θέμα . Μπορείτε να το παρακολουθήσετε παρακάτω κι ελπίζουμε να ευαισθητοποιήσει όσους το δουν , μεγάλους και μικρούς.
Παρακάτω ακολουθούν φωτογραφίες από την πρώτη απόπειρα των μικρών μας μαθητών να δημιουργήσουν τη δική τους ιστορία - κόμικ .